عـمرم به سر رسـید نـشد یـارتـان شوم            آقــا نـشــد کـه لایـق دیـدارتـــان شـوم

غـفـلت بـسـاط کـرد سـر راه طـفـل دل            رویَـم نـشد که راهیِ بــازارتـان شـوم

واصل اگر به عَـرضۀ حُسن تو می شدم            چـیـزی نـداشتم که خـریـدارتـان شـوم

باری ز دوش حـضـرتـتـان بـر نـداشتم            شـرمـنده ام که تا به کـجا بـارتان شوم

ای حـیـدر زمـانـه غـریـبـت گـذاشـتـیـم            در روز غـم ولی نـشد عـمّـارتان شوم

با آنکه سر شکسته و سر خورده مانده ام            اذنــم بـده فــدایـی و ســردارتـان شـوم

مــاه خــدا رســیـد و دلــم آرزو نــمـود            مهـمان کـنـار سفـره افـطـارتـان شـوم

در روز انــتــقــام شـهــیــدان کــربــلا             آقـا اجـازه هـسـت ز انـصارتـان شـوم

در بین روزه و عطش و اشک و شور و شین             یک ذکر مستجـاب بگـویم فقـط حسین